Rozdział 5

 Z samego rana obudził mnie dźwięk mojego telefonu. Zobaczyłam na wyświetlacz Natalia. No więc trzeba odebrać.
    - Hej, co jest?-zapytałam jeszcze zaspanym głosem
    - Oo  hej. muszę ci coś ważnego powiedzieć, ale nie będziesz z tego zadowolona-odparła.
    - No mów.-powiedziałam ciekawa co Natka ma mi do powiedzenia
    - Bo no tego.-mówiła tak - Przyjechał
    - No kto przyjechał- zapytałam bo za bardzo nie wiedziałam o co jej chodzi
    - Patryk jest w Jastrzębiu- powiedziała dość cicho, a i tak usłyszałam
    - Aha.- powiedziałam i rozłączyłam się
Nie myślałam, że jeszcze kiedyś ten dupek tu przyjedzie po tym wszystkim co mi zrobił. Przy każdej kłótni tekst: Ale to twoja wina ja nie mam za co przepraszać. Na myśl tego mam łzy w oczach. Pobiegłam szybko do łazienki żeby Michał nie widział, że płacze. Nie mogłam się powstrzymać łzy płynęły mi po policzkach, a ja nie mogłam przestać płakać. Wzięłam prysznic, ubrałam się i wyszłam z łazienki. A w kuchni był już Michał i wiedziałam, że nie ukryje już spływających po policzkach łez.
    - Hej Julka, co się stało?- zapytał wiem, że będzie chciał wiedzieć wszystko więc mu powiem
    - Hej, Natalia do mnie z godzinę temu dzwoniła i powiedziała, że Patryk jest w Jastrzębiu- gdy to powiedział momentalnie zaczęłam jeszcze bardziej płakać.
    - Julka nie płacz. Proszę cie nie płacz przez tego dupka- powiedział i przytulił mnie
    - Michał dziękuje, że jesteś- powiedział i mocniej przytuliłam się do niego
    - Nie dziękuj. Przejdziemy przez to razem. A i będziesz dzisiaj na meczu- zapytał
    - Tak, ale będę mogła iść z Tobą, bo nie chce siedzieć w domu jak ty będziesz na hali-powiedziałam
    - Jasne, to przed 17 wychodzimy, a teraz śniadanie- odparł i zabrał się za robienie śniadania.
Po skończonym śniadaniu poszłam do siebie do pokoju. Włączyłam facebooka i zobaczyłam jedną wiadomość otworzyłam ją a tam wiadomość od Patryka :
             Hej Juleczko! Cały czas o Tobie myślałem i chcę żebyśmy zaczęli wszystko od nowa
              zero kłótni i tego wszystkiego. Wiesz, ze cie kocham i jesteś dla mnie najważniejsza.
               Proszę cie spotkajmy się. Będę w Jastrzębiu za dwa dni. Daj mi tą jeszcze jedną 
                szansę ja się zmieniłem. I chcę być z Tobą. Julka Kocham cię. 
Po przeczytaniu tej wiadomości tylko trzasnęłam górą od laptopa i rozpłakałam się. Po prostu nie dawałam sobie z tym rady wtedy i teraz. Ulegałam na jego każde głupie słowo. Za każdym razem gdy słyszałam: Zmień się Julka, zmień się. Próbowałam się zmienić, ale w końcu sam mnie zmienił. Zawsze potrafiłam każdego rozśmieszyć, poprawić humor, a teraz gdy słyszę jego imię zaczynam płakać nieraz gdy przypominam sobie jak z nim byłam tak samo płacze. Nie mogłam tego od tak wymazać. Teraz musiał się pojawić gdy zaczęłam sobie układać życie na nowo i to bez niego. Nienawidzę go. Po 2 godzinach odezwał się mój telefon. Tym razem dzwonił Aleks więc odebrałam.
    - Halo?- zapytałam jeszcze łamiącym się głosem
    - Cześć, Julka co się stało?- zapytał
    - Nic takiego po prostu, powiem ci następnym razem, dobrze?- powiedziałam bo nie chciałam mówić o tym przez telefon.
    - No dobrze, widzimy się na meczu?- odparł
    - Tak, będę nawet przed meczem to będziemy mogli porozmawiać- odpowiedziałam
    - Dobra, to czekam. Do zobaczenia- powiedział i rozłączył się
Myślałam jeszcze o tym wszystkim, ale stwierdziłam, że nie będę się rozklejać bo nie jest warto. O 16 zaczęłam się szykować. Szybki prysznic, ubrałam meczowa koszulkę Michała z 13 rurki i baleriny. Zrobiłam także delikatny makijaż i już mogłam się wybierać na hale. Dokładnie przed 17 byliśmy już na hali. Misiek poszedł się przebrać, a ja poszłam na trybuny usiąść. Nawet nie zauważyłam kiedy koło mnie siedział już Aleks.
    - Hej, co taka nie w sosie jesteś?- zapytał
    - A bo przyjechał mój były- powiedziałam i poczułam  jak łzy zaczynają mi spływać po policzku
    - Julka nie płacz. Co ci ten debil zrobił- ponownie zapytał
    - Za każdym razem, gdy była kłótnia on obwiniał mnie o to, ze jest to moja wina, a on w żadnym calu nie zawinił, a ciągle był zazdrosny o wszystko i o wszystkich moich przyjaciół. Przy jednej z kłótni powiedział, że to ja najbardziej zawiniłam i prosto w oczy powiedział mi, że ma dość czegoś takiego i dodał, że mnie nie kocha. Wtedy się rozpłakałam wybiegłam z jego mieszkania trzaskając drzwiami. Na drugi dzień wydzwaniał i pisał do mnie. Odebrałam tylko raz i powiedziałam, że z nami koniec i nie chce go znać. Po rozstaniu codziennie płakałam nie mogłam się pozbierać i wtedy Michał zaprowadził mnie na jego trening i powiedział, ze zagram z chłopakami żeby o tym wszystkim zapomnieć. Zapomniałam o tym debilu grając w siatkówkę i tak ułożyłam sobie życie z siatkówką. A teraz ten debil znowu się pojawił.- opowiedziałam mu to wszystko i jeszcze bardziej się rozpłakałam.
    - Nie rozumiem jak coś można takiego zrobić- powiedział i przytulił mnie
    - A jednak.- cały czas płakałam, ale przy Alku czułam się bezpieczna i wiedziałam, ze mogę się wypłakać
    - Julka nie płacz już, będzie dobrze- powiedział i uśmiechnął się
    - Dzięki, że jesteś tak jak Michał i Natalia- podziękowałam mu i pocałowałam go w policzek
    -Nie dziękuj. Dobra ja zmykam się rozgrzewać.- odpowiedział i poszedł
Od razu lepiej mi się zrobiło po rozmowie z Aleksem i zapomniałam o tej wiadomości i o tym co mi zrobił. O 18 zaczął się mecz. Był bardzo zacięty ale w końcu Jastrzębianie wygrali 3:1, a MVP Michał Łasko. Chłopcy strasznie się cieszyli tak jak ja. Gdy czekałam na Michała przeszli jeszcze Bełchatowianie pogratulowałam im meczu. I niedługo po tym przyszli do nas, czy mamy ochotę na imprezę. Wszyscy się zgodzili. Z Michałem od razu pojechałam do mieszkania szykować się. Wybrałam turkusową sukienkę z wyciętymi plecami w kształcie serca do tego czarna marynarka, czarne szpilki biała torebka. Lekki makijaż włosy zostawiłam rozpuszczone i już mogłam jechać. Michał tylko odszczelił się się w koszulę i jeansy. Gdy przyjechaliśmy pod hotel byli już prawie wszyscy.
     - No wreszcie!- krzyknął Michał Łasko
     - Masz coś do tego- zapytałam
     - Ależ skąd. No no jak nasza Julka się odszczeliła. No brak mi słów- kontynuował Łasko
     - A dziękuje, ty też niczego sobie- odpowiedziałam
     - No chodźcie, bo nie będziemy stać na polu jak impreza już się zaczyna- powiedział Aleks - Ładnie wyglądasz- dodał
     - Dzięki, ty też fajnie wyglądasz- odpowiedziałam
Impreza rozkręciła się na max'a. Drinki lały się niemiłosiernie. Tańczyłam chyba już z każdym. Poszłam zmęczona na taras chwilę odpocząć, ale nie wiem skąd łzy znów spływały po moich policzkach. Pewnie dlatego, że ta wiadomość od niego nie może mi wyjść z głowy. Nie chce go znać po tym co mi zrobił. Przestałam go już dawno kochać. Mam przy sobie Michała kochającą rodzinę, najlepszą przyjaciółkę, Aleksa i siatkówkę. Wiedziałam, że ktoś już dłuższą chwilę stoi przy mnie, a kto to mógł być. To był Alex.
     - Trzymaj, bo będziesz jeszcze chora- powiedział i podał mi swoja bluzę.
     - Dzięki. - odparłam i założyłam bluzę
     - Julka nie płacz bo nie warto.- powiedział i wytarł delikatnie moje mokre policzki
     - Dobrze już nie będę- powiedziałam i wróciłam z Alkiem do środka
Wszyscy byli już dobrze wstawieni, ale dalej się bawili. Do końca zabawy bawiłam się z Alkiem moim bratem i Winiarskim. Aleks cały czas się uśmiechał do mnie, tańczyliśmy i śmialiśmy się z każdego tekstu Winiarskiego. O 4 nad ranem wszyscy się zbierali i także ja z Michałem. Zamówiłam taksówkę i wróciliśmy nią do domu. Pomogłam Dzikowi doczołgać się do pokoju, a ten tylko gdy się położył już spał. Nie wiem dlaczego, ale cały czas myślałam tylko o Alku. Chyba po prostu się w nim zakochałam. Będę musiała o tym powiedzieć Natalii na pewno się ucieszy.  Po kilku minutach już spałam.